سنگی سَری اَلاشَه داری رَه تالش

سییا شَوی مو منگه زاری رهَ تالش

ته پشت آدَم زونوم چه ِپِِِِِِشت آدواََمهَ

هَمه راپشتیرهَ- اوداری ره تالش

هزار دَفَه بَلَکیمهَ- هَنی ایزم

بَلَکَه جانی را جیداری رَ تالَش

قشنگی کو اَگَه بوام بهشتی رَه

بهشتی رَه- اَلاله جاری رَه تالش

صبی سری کو- گریه- گریه سَوزهَ شَق

قشنگی رَه- که سورَه زاری رَه تالش

اشته زوونی نَه بوام و بوخونوم

مرا- هَمَه را- افتخاری رَه تالش

چه ایشتَه اشته دُوونَه کودیس

زونی که ایشتَه سربداری رَه تالش

تنَه خشیمَه- مهربونَ خاک و گیل

چِمِم موینه بی قراری رَه تالش

برگردان فارسی

راش روییده روی سنگ هستی ای تالش

در شب های تاریک چون مهتاب ای تالش

وقتی بر تو تکیه می دهم- می دانم بر چه تکیه کرده ام

تکیه گاه همه هستی- تکیه گاه محکمی ای تالش

هزار بار از پای افتاده- باز برخاستم

برای افتاده ها تکیه گاهی ای تالش

در زیبایی اگر بگویم چون بهشتی

چون بهشتی و پر از لاله زاری ای تالش

در صبحگاهان ییلاق و شبنم های روی سبزه ها

زیبایی و سبزه زاری ای تالش

با زبان تو سخن بگویم و بخوانم

برای من و برای همه افتخاری ای تالش

نگاه کن از دامنت چه بر خاسته

می دانی که سربداری ایستاده ای ای تالش

ترا دوست دارم- ای سرزمین مهربان

چشم هایم- بی قراری و بی تابی تو را نبیند ای تالش