این شهرستان دارای دو بخش مرکزی و بازار جمعه و دارای چهار دهستان به نامهای طاسکوه، کوچکام، شیخ نشین و شاندرمن است. جمعا 88 روستا دارد. ماسال دارای دو ناحیه ی عمده ی جغرافیایی جلگه ای و کوهستانی است. دامداری و کشاورزی از شغلهای اصلی اهالی ماسال می باشد. این شهرستان از جهت تولید برنج، انواع دام و محصولات دامی از جمله کره و پنیر و عسل از شهرت خوبی برخوردار است جوراب پشمی و شال، از صنایع دستی آن محسوب می شوند. ییلاق ماسال و اماکن مذهبی از جمله امامزاده ی روستای شالما و آقا سید رضا از نظر سیاحتی و زیارتی اهمیت ویژه ای دارند. گویش وران تالشی تقریبا صدرصد مردم ماسال را تشکیل می دهند. مردم پر تلاش ماسال سالها و قرنها ی متمادی را با قصه ها و افسانه ها سر کرده اند. قصه گویان و افسانه سرایان با نقالی خود کلاس درس تشکیل داده، آنچه را که نسل به نسل از اجداد خود به ارث برده بودند، به بچه ها و نوادگان خود ارائه داده اند و براستی که وظیفه ی اصلی افسانه در این خطه از تالش بزرگ، امر مهم آموزش بوده است.

با بررسی نگارنده مشخص شد که بسیاری از برگسالان و گویش وران تالشی افسانه هایی را که در ایام کودکی شنیده اند، فراموش نموده و انصراف خاطر پیدا کرده اند. این امر دلیلی برانفصال فرهنگ نسل گذشته از نسل کنونی است زیرا انسان با فرهنگ خود زنده است. فرهنگ فرد، مانند هوا و آب برای زندگی او حیاتی است. اگر او را از فرهنگش بگیرند بی اصل و ریشه خواهد شد. پا در هوا و سرگردان، به منزله ی (( هباءاً منثوراً)) از بین خواهد رفت.

زبان رایج شهرستان ماسال یعنی زبان تالشی دارای خصوصیات صرفی و نحوی مخصوص به خود است. وجود کنایه ها، استعاره ها، مثل ها، لطیفه ها و بذله ها، طنزها،بیت های پراکنده، لالا یی ها و مخصوصا افسانه های عامیانه، زبان تالشی را غنا بخشیده است این زبان، فرهنگ مردم ماسال در عصر های گذشته و زمان حال را در خود حفظ کرده است جملات کوتاه، رسایی عبارت ها و ترکیب ها، وجود واژه های قدیمی فراوانی اصوات و اشارات از ویژگیهای زبان تالشی رایج در ماسال می باشد. زبان تالشی ماسال نسبت به زبان تالشی مناطق دیگر استان گیلان سلیس تر و روان تر است و واژه های ناتراشیده و زمخت کمتری دارد اما در کل، از همان ویژگیهای تالشی رایج در مناطق دیگر برخوردار می باشد.